مطابق ماده ۱۱۱۹ قانون مدنی طرفین میتوانند هر شرطی که مخالف مقتضای عقد نباشد ضمن عقد نکاح یا عقد خارجِ لازم درج نمایند لازم به ذکر است که مقتضای عقد دو نوع می باشد: (مقتضای ذات و مقتضای اطلاق)…
مقتضای ذات:
به جزء لاینفک عقد و آنچه از عقد جدا نشدنی است گویند. مثلا لازمه ذات عقد بیع، ملکیت است لذا شرط خلاف آن نه تنها باطل بلکه مبطل عقد است (ماده ۲۳۳ قانون مدنی) و در نکاح، رابطه زوجیت و محرمیت لازمه ذات آن محسوب میشود لذا هر شرطی بر خلاف آن نه تنها موجب بطلان شرط است بلکه باعث بطلان عقد نیز می شود در نتیجه منظور از شرط خلاف مقتضای عقد در ماده ۱۱۱۹ و ۲۳۳ قانون مدنی شرط برخلاف مقتضای ذات عقد است…
قبول وکالت در کلیه دعاوی با حق الوکاله مناسب ۰۹۱۲۷۰۴۵۱۷۷
